Een personeelsrooster wordt altijd opgesteld aan de hand van een roostermethodiek. Wat dit is, zegt het woord eigenlijk al: een roostermethodiek is de methode die wordt gebruikt bij het opzetten van roosters. Met gebruik van een roostermethodiek kan je de benodigde diensten en de inzet van personeel, samenvoegen tot een dienstrooster.
Er bestaan talloze verschillende roostermethodieken. In deze blog geven we je een overzicht van een aantal veel gebruikte methodieken in de WMO-planning.
In de WMO zijn er verschillende manieren om een goed rooster neer te zetten. De keuze voor een bepaalde methodiek hangt voornamelijk af van twee vragen: hoeveel garantie wil je bieden en hoe flexibel wil je dat het rooster is? In de WMO worden voornamelijk het individuele rooster, het cyclisch rooster en het basisrooster gebruikt. De kenmerken van deze methodieken zetten we hieronder voor je op een rij.
Individuele roosters zijn roosters die zijn afgestemd op iedere medewerker. Dit rooster moet dan ook elke periode volledig opnieuw gemaakt worden. De planner start bij deze methodiek met het opbouwen van het lege rooster. Dit gebeurt aan de hand van de benodigde diensten en de voorkeuren en wensen van medewerkers. Het rooster is voor iedere medewerker dus elke periode verschillend.
Het individuele rooster kent een hoge flexibiliteit. Medewerkers kunnen per periode hun wensen opgeven en daardoor is er dus veel ruimte voor individuele voorkeuren. Echter maakt dit het rooster ook erg onvoorspelbaar.
Nadelig voor jou als planner is bovendien dat deze roostermethodiek zeer arbeidsintensief is. Je moet elke periode weer bij het begin beginnen. Bovendien moet je bij dit rooster extra goed letten op de cao en de Arbeidstijdenwet. Overtredingen zijn snel gemaakt door de grote veranderingen per periode.
Het cyclisch roosteren komt met name veel voor bij ploegendiensten, zoals bijvoorbeeld in een verzorgingstehuis. Maar ook in de WMO wordt hier gebruik van gemaakt. Het idee van een cyclisch rooster is dat het rooster rouleert. Over een bepaalde periode krijgt iedere medewerker de diensten in dezelfde volgorde.
Het voordeel van werken met een cyclische planning is dat de voorspelbaarheid van een dergelijk rooster groot is. Medewerkers weten waar ze aan toe zijn en hoe het rooster er tot in oneindigheid uit gaat zien. Iedereen weet waar hij of zij aan toe is, omdat het rooster zich, op wat kleine (on)voorziene veranderingen na, blijft herhalen.
Naast voordelen heeft het cyclisch rooster ook één nadeel. Er is namelijk weinig ruimte voor individuele wensen en voorkeuren per periode, aangezien het rooster voor lange tijd vastligt.
Het basisrooster is als het ware een mix van het cyclisch rooster en het individuele rooster. Bij deze methode maakt de planner eenmalig een rooster voor een beperkt aantal weken. Hierbij wordt zoveel mogelijk rekening gehouden met de persoonlijke wensen en voorkeuren van medewerkers. Wanneer er goedkeuring is voor dit rooster, geldt dit rooster als basis en wordt deze uitgerold over een langere periode.
Deze vorm van roosteren zorgt voor een goede voorspelbaarheid, waarbij rekening wordt gehouden met harde roosterwensen. Echter is er nog steeds ruimte voor flexibiliteit, aangezien het rooster nog niet 100% rond is.
Een belangrijk aspect van een basisrooster is het meenemen van de harde wensen van de medewerkers. Deze wensen, zoals vaste vrije dagen, worden indien mogelijk meegenomen in het basisrooster. Er wordt steeds meer met het basisrooster gewerkt vanwege de combinatie van zeggenschap op het rooster, de hoge voorspelbaarheid en de redelijk lage arbeidslast voor de planner.
Succes met de keuze voor een passende roostermethodiek! Start, voordat je aan de slag gaat, altijd met het verzamelen en combineren van informatie. Dan wordt ook duidelijker welke methodiek bij jouw situatie past.